పొద్దుగూకని రోజు

పొద్దుగూకని రోజు

మరిచా ఈ కాలాన్ని

మరిచా ఈ కాంతిని

దిగాలుగా గాలికి వేలబడి 

ఆలోచనలలో ప్రయాణిస్తున్నా

ఏదో వెతుక్కుంటూ 

లోలోతులకి జారిపోతున్నా

కనిపించే ప్రతీదీ ఓ వెంతే 

నిజంగా చూస్తున్నదే అన్నంతగా

నా ఊహలు సాగుతున్నవి

అడుగు పడ్డాకే దారి పుడుతుంది

వెనకడుగు అనే ఆలోచనే లేదు

అదుపు తప్పి పోతున్నానో, 

లేక అనుకునే కొట్టుకెళ్తున్నానో

ధారగా మొదలైన ఆలోచన ప్రవాహమైనది

అడ్డు కట్ట మరిచానేమో విచ్చలవిడిగా పోటెత్తుతున్నది.

వున్నట్టుండి పున్నమి రాత్రి  అమావాస్యగా మారినది

సీతాకోక చిలకగా మొదలై గొంగళి పురుగులా మారినది

నింగిలోని నీటి చుక్క నేల రాలె సరికి రాతి బెడ్డైనది

ఎప్పుడు దీనికి గమ్యం?

ఎక్కడ దీనికి గమ్యం?

అసంఘటనలకు ఉలుక్కుపడి నిద్ర లేచే వరకు

నెత్తిలోని తుట్టుకి పట్టిన మత్తు విడిచే వరకు

పొద్దుగూకదు ఈ రోజు. 

సురేష్ సారిక